Categorie: Statistiek

In het 1^e artikel uit dit drieluik (Corona en de Capaciteit van de Curatieve Zorg) hebben we gezien dat de capaciteit in de algemene verpleegafdelingen van de ziekenhuizen geen beperking vormde voor de behandeling van corona patiënten. In het 2^e artikel (Corona en de Capaciteit van de IC) kwam naar voren dat de hoeveelheid gekwalificeerd personeel op de IC’s niet beperkend was zolang we in aanmerking namen dat de bezetting per bed onder piekbelasting verlaagd kan worden en eventueel verloven ingetrokken als de nood aan de man komt. De enige beperking zou het aantal fysiek beschikbare IC bedden kunnen zijn, waarbij een aantal van rond de 1600 bewezen moet worden geacht op basis van gegevens van het LCPS.

In dit laatste artikel onderzoeken we de daadwerkelijke belasting van de IC’s tijdens de 1^e golf van Corona en we onderzoeken welke capaciteitsuitbreiding van de zorg (zowel in bedden als in personeel) gewenst zou zijn. Daarnaast vergelijken we de belasting door corona met die door de griepgolf van 2017/18.

In het vorige artikel van dit drieluik (Corona en de Capaciteit van de Curatieve Zorg) hebben we gezien dat er geen redenen te vinden zijn waarom corona tot capaciteitsproblemen geleid zou hebben in de curatieve zorg. De curatieve zorg bestaat voornamelijk uit de verpleegafdelingen waar patiënten worden opgenomen om medische ingrepen te ondergaan. Daarnaast valt ook de spoedeisende hulp onder curatieve zorg.

Volgens het nieuws was er echter duidelijk een probleem in de zorg. Maar als het probleem niet in de curatieve zorg lag, dan zou dat bij de belasting van de IC afdelingen gelegen moeten hebben. In dit tweede artikel uit het drieluik over de capaciteit in de zorg bekijken we daarom de Intensive Care capaciteit.

De berichtgeving in de media over de capaciteit van de zorg m.b.t. Covid‑19 geeft een nogal diffuus beeld. Tijdens de piek van de 1^e golf zou de reguliere curatieve zorg grotendeels tot stilstand zijn gekomen, terwijl de Intensive Care afdelingen vol stroomden. Maar over ‘code zwart’ werd niet gesproken. Tijdens wat de 2^e en 3^e golf is gaan heten zagen we lagere cijfers qua Covid‑19 patiënten op de curatieve zorg- en IC‑afdelingen, maar werd ons juist wel het doemscenario van ‘code zwart’ voorgehouden, waarbij triage nodig zou worden.

Volgens de media werden de ziekenhuizen tijdens de 1^e golf overstelpt met Covid‑19 patiënten en werd er over opschaling van de IC capaciteit gesproken. Dat zou echter heel moeilijk zijn doordat het niet alleen om bedden ging maar ook om gekwalificeerd personeel dat niet zo snel kon worden opgeleid. Bovendien lag volgens Gommers verveling op de loer als dat personeel niets te doen zou hebben. Opvallend was wel dat een aanbod voor een volledig operationeel en bemand Covid‑19 IC‑schip (waarmee de IC‑capaciteit snel en tijdelijk kon worden uitgebreid) meermaals genegeerd en afgeslagen werd.

In een drieluik van artikelen op dit blog gaan we op zoek naar de werkelijkheid achter de berichtgeving over de capaciteit van de zorg in coronatijd. Hiervoor is het nodig een beeld te vormen over:

1. De capaciteit van de curatieve zorg (bedden, zorgpersoneel en artsen)
2. De capaciteit van de Intensive Care (bedden, gespecialiseerd zorgpersoneel en IC artsen + intensivisten)
3. Het effect van corona op de belasting van de zorg, vergeleken met het griepseizoen 2017/18

Als er over Covid-19 gesproken wordt krijg je de indruk dat dit de meest vreselijke pandemie is die we ooit gezien hebben en dat je daarom niet zou mogen twijfelen aan de noodzaak van drastische maatregelen om onze totale ondergang te voorkomen.

Als er echter al aantallen doden vergeleken worden, is dat meestal op absolute basis (gewoon het aantal). Om een eerlijke vergelijking te maken moet je echter rekening houden met de groei van de wereldbevolking en dus het aantal doden per miljoen wereldburgers bekijken. Laten we dat eens doen:

Door alle nieuws over corona krijg je het gevoel dat er een killer virus rond gaat. Het risico om eraan te overlijden lijkt daardoor heel groot. Maar is dat ook echt zo?

Onze overheid en het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) houden al sinds jaar en dag bij waar mensen zoal aan overlijden. Voor personen tussen de 15 en 65 jaar blijkt uit die cijfers dat griep of longontsteking (vaak als gevolg van griep) in de top 10 helemaal niet voorkomt! Bij personen boven de 65 zien we griep als doodsoorzaak ook niet in de top 10, maar longontsteking nog wel. Maar die staat dan wel bijna onderaan op plaats 9.